Cathy Anderson

Kiedy Cathy Anderson (1966-1995) zmarła w grudniu 1995 roku, miała zaledwie 29 lat. Uczęszczała do Gateway Arts w latach 1993-1995. 

Jako osoba z autyzmem prawdopodobnie spędziła życie próbując pogodzić różnice między swoim osobistym doświadczeniem świata a ogólnie przyjętą rzeczywistością, z którą zgadza się większość ludzi. Modyfikując swoje reakcje behawioralne poprzez swoje umiejętności obserwacyjne, Anderson przeszła długą drogę do pomyślnego funkcjonowania w społeczeństwie. Obserwacja również odegrała ważną rolę w jej życiu jako artystki, a dzięki swojej pracy była w stanie komunikować się w sposób, w jaki nie mogła komunikować się werbalnie. Odnalazła swój głos.

Jej podejście do sztuki było fascynujące. Lubiła eksperymentować z kolorem i tworzyć iluzje przestrzenne za pomocą intuicyjnej formy rysunku perspektywicznego. Jeśli Anderson potrzebowała więcej powierzchni, aby zakończyć pracę w toku, dodałaby więcej papieru. Lub, gdyby chciała zmienić obraz, Anderson mógł przykleić kawałek papieru do oryginalnego obrazu. Czasami przyczepiała do swoich prac taśmę lub inne materiały tylko po to, by zachwycić się ich właściwościami dotykowymi.

Prace Andersona były wystawiane w Clark Gallery i Brandeis University w Massachusetts. W Nowym Jorku jej prace były pokazywane na targach sztuki Outsider oraz Bridges and Bodell Gallery. Wystawiała również w Very Special Arts Gallery w Waszyngtonie. W 1996 roku jej prace zostały zaprezentowane na wystawie w Fuller Museum of Art zatytułowanej Z zewnątrz do środka.